Tijdens de aanlegfase van een windpark kan onderwatergeluid een negatieve impact hebben op zeezoogdieren. Om deze impact te beperken, worden onder andere geluidsnormen gehanteerd bij de aanleg van windparken. Pondera heeft, in samenwerking met HWE en TNO en in opdracht van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat, onderzocht of de initieel voorgestelde geluidsnorm voor toekomstige windparken IJmuiden Ver en Nederwiek I haalbaar is. 

Om de impact op zeezoogdieren in de Noordzee (zoals de bruinvis en zeehond) te minimaliseren, wordt in de kavelbesluiten voor de windparken een wettelijke geluidsnorm vastgesteld voor het impulsgeluid bij het heien van de turbinefunderingen die niet mag worden overschreden. In het Kader Ecologie en Cumulatie is berekend dat met een geluidsnorm van 160 dB re 1 μPa²s SELss (op 750 meter van de heilocatie) de zeezoogdierpopulaties beschermd worden. In het onderzoek is gekeken naar de haalbaarheid van deze geluidsnorm op basis van de beschikbare kennis omtrent effectiviteit van huidige en in ontwikkeling zijnde mitigatiesystemen. 

Er bestaan verschillende systemen om het geluid te mitigeren en dus geluidsreductie te bewerkstelligen. Voorbeelden hiervan zijn: IHC Noise Mitigation Screen (IHC-NMS), Hydro Sound Damper (HSD) en bellenschermen. Om de geluidsnorm van 160 dB re 1 μPa²s SELss te halen zal er een geluidreductie van ongeveer 27 dB nodig zijn. De huidige systemen hebben een dergelijke reductie nog niet in de praktijk aangetoond. 

 Het blijkt een uitdaging te zijn om te voldoen aan de geluidsnormering, zelfs met een combinatie van verschillende mitigerende systemen. Men kijkt nu naar alternatieve heimethoden, zoals trillen, die minder onderwatergeluid produceren. Deze systemen zijn echter nog onvoldoende getest of nog niet gecertificeerd. 

 De hele rapportage kun je hier lezen. 

Figuur: Een bellenscherm rondom de heilocatie is een van de methodes waarmee het onderwatergeluid kan worden gedempt (Bron: Stichting De Noordzee)